Czy przedsiębiorca może zaliczyć zakup okularów korekcyjnych do kosztów uzyskania przychodu? Jakie zasady obowiązują pracowników, którzy chcą otrzymać dofinansowanie do okularów? Czy zakup okularów przeciwsłonecznych również może być uwzględniony w kosztach firmowych? Oto kluczowe pytania, na które musisz znać odpowiedź, zanim zdecydujesz się na takie wydatki w ramach prowadzonej działalności.
Czy przedsiębiorca może swoje okulary wliczyć w koszty?
Po wielu interpretacjach organów podatkowych w zakresie zaliczenia kupna okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych do kosztów uzyskania przychodów, taki wydatek przedsiębiorcy nie jest uwzględniany w kosztach podatkowych, ponieważ jest on uznawany za wydatek o charakterze osobistym.
Czy każdy pracownik może otrzymać dofinansowanie do okularów?
Pracownik może otrzymać dofinansowanie do zakupu okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych, jeśli ma oświadczenie lekarskie, w którym jest wyrażona konieczność ich używania przy pracy z monitorem. Oprócz oświadczenia powinien spędzać przynajmniej cztery godziny (czyli połowę dobowego wymiaru czasu pracy) przed ekranem oraz mieć fakturę za zakup szkieł. Dodatkowo pracodawca jest zobowiązany do sporządzenia regulaminu refundacji, w którym określi jaką kwotę zakupu refunduje.
Pracownik zatrudniony na umowę zlecenie o dzieło nie może ubiegać się o refundację.
Brakuje przepisów, które określałyby:
– jak często pracownikowi przysługuje dofinansowanie do okularów lub soczewek,
– jaka jest wysokość dofinansowania do soczewek kontaktowych lub okularów,
– w jakim czasie pracownik powinien otrzymać zwrot kosztów za zakupione okulary korekcyjne lub soczewki kontaktowe
Czy można wliczyć w koszty okulary przeciwsłoneczne ?
Przedsiębiorca podobnie jak przy zakupie okularów korekcyjnych nie może wliczyć okularów przeciwsłonecznych w koszt uzyskania przychodu. Czytając interpretację indywidualną z dnia 24.09.2010 Dyrektor Izby Skarbowej podkreśla, że zakup okularów przeciwsłonecznych jest związany wyłącznie z ochroną zdrowia przedsiębiorcy, a nie z wykonywaną przez niego działalnością. Również sądy, przyznając rację organom podatkowym, podkreślają osobisty charakter takich zakupów. Rozpatrując co prawda sytuację, w której przedsiębiorca chciał zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zakup okularów przeciwsłonecznych dla pracownika, WSA w Łodzi w wyroku z 12.09.2007 r. wskazał, że:
„(…) ich osobisty charakter, z uwagi na specyficzny “asortyment” jest oczywisty. Nie ma bowiem wątpliwości, iż są to wydatki mające związek z codziennymi potrzebami osób fizycznych. Prawdą jest, iż (jak podnosi skarżący) pracownik, podróżując służbowo samochodem powinien posiadać okulary przeciwsłoneczne. Nie oznacza to wszakże, iż mogą być uznane za koszty prowadzenia działalności gospodarczej wydatki, które ponosi każda osoba fizyczna i niezależnie od tego, czy prowadzi określoną działalność gospodarczą czy też nie. Są to bowiem typowe wydatki konsumpcyjne, niezwiązane bezpośrednio ani pośrednio z przychodem podatnika
(np. wyroki Naczelnego Sadu Administracyjnego z dnia 26.marca 1998r., sygn. akt I SA/Po 1254/97, niepubl. w zbiorze urzędowym, dostępne Biul.Skarb. 1999/3/15 i z dnia 5.marca 1997r., sygn. akt SA/Łd 3086, niepubl. w zbiorze urzędowym, dostępne Lex nr 29062).”- sygn. akt I SA/Łd 1995/06 (podobna argumentacja w sprawie dotyczącej okularów przeciwsłonecznych została przedstawiona w wyroku WSA w Łodzi z 19.04.2011 r., sygn. akt I SA/Łd 30/11).
Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oparta jest zatem na swoistej klauzuli generalnej, zgodnie z którą podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich kosztów, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zatem generalną zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny go zakładać jako realny.”
– interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27.01.2009 r., nr IPPB1/415-1312/08-2/EC.
Jeśli Twoja Księgowa nie informuje Cię o tego typu informacjach, zastanów się nad zmianą 🙂